BIERZMOWANIE
621. Bierzmowanie jest drugim sakramentem chrześcijańskiego wtajemniczenia, przez który ochrzczeni "jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i w ten sposób jeszcze mocniej zobowiązani są, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do jej bronienia" (KK 11).
622. Istota obrzędu bierzmowania polega na namaszczaniu krzyżmem na czole ochrzczonego, którego dokonuje się z włożeniem ręki szafarza i wypowiedzeniem przez niego słów: "Przyjmij znamię Ducha Świętego".
623. Udzielenie bierzmowania w parafii powinna poprzedzać systematyczna katechizacja kandydatów oraz bezpośrednie ich przygotowanie, zakończone przed proboszczem lub wyznaczonym przezeń kapłanem egzaminem. Katecheza przygotowawcza do tego sakramentu winna prowadzić do świadomego wyznawania wiary otrzymanej na chrzcie oraz do umiejętności obrony chrześcijańskich przekonań wobec współczesnych zagrożeń. Przygotowaniem należy dlatego objąć nie tylko kandydatów do bierzmowania, lecz także rodziców i świadków oraz całą wspólnotę parafialną (por. kan. 890)
624. Kandydatów należy zachęcać, by obierali sobie tylko imiona chrześcijańskie (może to być także imię z chrztu). W celu skonkretyzowania świadectwa, jakie bierzmowani mają dawać swoim postępowaniem, należy zachęcać kandydatów do tego sakramentu do podejmowania (bądź odnawiania) przyrzeczeń powstrzymywania się od spożywania alkoholu, palenia tytoniu oraz używania narkotyków. Wiek przyjmującego bierzmowanie.
625. Zgodnie z przepisem kan. 891, sakrament bierzmowania wierni powinni przyjmować w pobliżu wieku rozeznania, chyba że zaistnieje niebezpieczeństwo śmierci, lub zdaniem duszpasterza co innego doradza poważna przyczyna. Zgodnie z ustaleniami Konferencji Episkopatu Polskiego oraz praktyką diecezjalną, do sakramentu bierzmowania jest dopuszczana młodzież ostatnich lat szkoły podstawowej, zazwyczaj klas VIII, jeżeli wzgląd duszpasterski tego wymaga, również młodzież klas VII.
626. Ci wierni, którzy nie przyjęli bierzmowania we wskazanym wieku, powinni to uczynić najpóźniej przed zawarciem związku małżeńskiego. Ze względu na występujące u tych kandydatów braki w zakresie formacji religijnej, należy poświęcić im więcej uwagi i zapewnić im bardziej gruntowną katechezę.
Szafarz bierzmowania.
627. Naturalnym (zwyczajnym) szafarzem sakramentu bierzmowania jest biskup. Posługa biskupa w obrzędzie bierzmowania wskazuje na związek "z pierwszym zstąpieniem Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy, kiedy to Apostołowie napełnieni Duchem Świętym sami przekazywali Go wiernym przez włożenie rąk" (Obrzędy Bierzmowania według Pontyfikału Rzymskiego. Katowice 1975, Wstęp, n. 7).
628. W ściśle określonych przypadkach na mocy samego prawa lub zlecenia Biskupa Ełckiego władzę bierzmowania mają również kapłani. Na mocy prawa posiada władzę bierzmowania kapłan chrzczący osobę, która wyszła już z wieku dziecięcego, albo osobę już ochrzczoną przyjmuje on do pełnej wspólnoty z Kościołem katolickim. Ta sama władza przysługuje proboszczowi, a nawet każdemu kapłanowi w odniesieniu do osób znajdujących się w niebezpieczeństwie śmierci (por. kan. 883, nn. 2 i 3). Jeśli tego domaga się konieczność, Biskup Ełcki może jednemu lub kilku określonym prezbiterom udzielić uprawnienia do sprawowania tego sakramentu. Byłoby wskazane, aby tacy prezbiterzy wypełniali jakąś szczególną funkcję w Diecezji Ełckiej (wikariusz generalny, infułat, prałat, kanonik, dziekan
itp.).
629. W poszczególnych przypadkach, jeżeli zachodzi poważna przyczyna (np. duża liczba kandydatów do bierzmowania), Biskup Ełcki może dobrać sobie innych kapłanów np. miejscowego dziekana, proboszcza lub wikariusza, mającego szczególny wkład w przygotowaniu katechetycznym bierzmowanych, aby razem z nim udzielali bierzmowania.
Świadek bierzmowania.
630. Jeżeli warunki na to pozwalają, bierzmowany powinien wybrać sobie osobnego świadka, który wobec niego zaciąga podobne obowiązki jak rodzic chrzestny. Wypada, aby świadkiem bierzmowania był jeden z rodziców chrzestnych, przez co mocniej akcentuje się związek chrztu z bierzmowaniem oraz czyni bardziej skutecznym obowiązek i zadania chrzestnego. Nie może być świadkiem ojciec lub matka bierzmowanego.
631. Wymogi stawiane dla świadka bierzmowania pokrywają się niemal w całości z warunkami dla rodziców chrzestnych w Statucie 639. W każdym razie wymagane jest, aby był on dojrzały do wypełnienia tego zadania, miał ukończone 16 lat, aby sam przyjął już sakramenty chrześcijańskiego wtajemniczenia i odznaczał się przykładem chrześcijańskiego życia.
Wpis do ksiąg metrykalnych.
632. Miejscowy proboszcz jest zobowiązany zapisać fakt przyjęcia bierzmowania w księdze bierzmowanych; zapis ten powinien zawierać imię i nazwisko bierzmowanego, jego rodziców, świadka oraz nazwisko szafarza. Poza tym należy też uczynić adnotację o udzielonym bierzmowaniu w księdze
ochrzczonych lub zawiadomić proboszcza parafii, w której bierzmowany został ochrzczony (por. kan. 895 i 896).
633. Ponieważ w Kościołach wschodnich, zarówno katolickich jak też prawosławnych, bierzmowanie jest powszechnie udzielane razem z chrztem, świadectwo chrztu jest z reguły świadectwem bierzmowania, chociażby o tym ostatnim sakramencie nie uczyniono bezpośredniej wzmianki.
Rocznica bierzmowania.
634. Synod zaleca, aby duszpasterze urządzali rocznicę bierzmowania swych wiernych w uroczystość Zesłania Ducha Świętego. W specjalnej homilii nawiążą do tej rocznicy i podkreślą jej znaczenie.
