Objawienia św. Julianny z Cornillion
Uroczystość Bożego Ciała jest uczczeniem Boskiego Ciała i Krwi Chrystusa. Pomysłodawczynią tej Uroczystości jest św. Julianna z Cornillion (1193-1258). Była ona przełożoną sióstr augustianek w Mont Cornillion koło Liege. W 1245 roku św. Julianna doznała objawień w których Chrystus zapragnął aby ustanowiono dzień w którym cały Kościół obchodziłby Uroczystość Jego Ciała i Krwi. Zażyczył sobie także aby był to czwartek po Uroczystości Trójcy Przenajświętszej. Dlaczego Czwartek? Otóż dlatego iż to właśnie podczas ostatniej wieczerzy w wieczerniku, która odbyła się jak wszyscy dobrze wiemy w Wielki Czwartek Chrystus ustanowił sakrament Eucharystii ofiarując swoje mistyczne Ciało i Krew.
Pierwsza procesja Eucharystyczna
Biskup Liege Robert po dokładniejszym zbadaniu objawień św. Julianny postanowił spełnić życzenie Jezusa. W 1246 roku odbyła się pierwsza procesja Teoforyczna (Eucharystyczna - przyp. redakcja). Jednakże w tym samym roku umiera biskup Robert a wyższe duchowieństwo i teolodzy Liege potępili ten typ okazywania Chrystusowi czci i niemal nie oskarżyli Julianny o herezje oraz przenieśli ją karnie na inną placówkę na prowincji.
Oficjalne wprowadzenie Uroczystości Bożego Ciała
Jednak na skutek interwencji archidiakona katedry w Liegne Jakuba który przedstawił sprawę kardynałowi Hugo, z powrotem zatwierdzono to święto. Ten sam archidiakon w 1251 roku poprowadził po raz drugi uroczystą procesję ulicami Liegne. Co ciekawsze archidiakon ten został za niedługo papieżem i przyjął imię Urbana IV. On też wprowadził do Rzymu to święto.
Cud Eucharystyczny
Podczas jednej z Mszy która została odprawiona przez pewnego kapłana w Bolsenie, z trąconego ręką przez niego kielicha wylało się kilka kropel na korporał. Przerażony kapłan ujrzał iż wino przemieniło się w Krew Chrystusa. Zawiadomił o tym przebywającego w pobliżu papieża Urbana IV który wziął korporał i umieścił go w relikwiarzu w katedrze w Orvieto. Korzystając z obecności św. Tomasza z Akwinu na dworze papieskim polecił mu opracowanie tekstów liturgicznych na tą uroczystość. Stąd się też wzięła pieśń którą znamy do dzisiaj: "Przed tak Wielkim Sakramentem...".
Boże Ciało na ziemiach Polskich
W Polsce z procesją Bożego Ciała spotykamy się już w XIV wieku w Płocku i Wrocławiu. W wieku XVI do Polski przychodzi zwyczaj który notabene przybył z Niemiec, a chodzi dokładniej o tradycję czterech ołtarzy przy których są czytane cztery ewangelie. Od dawna jest znany też zwyczaj, że do kościoła na czas Oktawy Bożego Ciała przynoszono wianki z ziół i ziemię z pól. Po zakończonej oktawie brano ziemię i kładziono na polach prosząc Boga o dobre plony a wianki wieszano na ścianach domostw. Wianki te miały ciekawe zastosowanie. Otóż gdy zmarł jakiś domownik wianki te kładziono mu pod głowę. Zmielone także zioła z tychże wianków podawano z wodą chorym zwierzętom aby przywrócić je do zdrowia.
Wielki Dar
Jak widać Uroczystość Bożego Ciała i Krwi Chrystusa ma dużo szerszą tradycję niż nam się może zdawać. Jest to jedno z najważniejszych świąt w Kościele. Jest to podziękowanie Jezusowi za dar Eucharystii, za to że dał nam się cały! A my? Jak często nie doceniamy tego Wielkiego Daru, jakże często zaniedbujemy Mszę świętą? Jak często gdy mamy do wyboru pójście do kościoła na Eucharystię i jakieś inne zajęcie wybieramy to drugie?
My ministranci jako słudzy Ołtarza i Chrystusa Eucharystycznego musimy się starać wypełniać tę posługę z należytą sumiennością i gorliwością. Bo kto inny jak nie my, ma zadbać o to aby wszystkie czynności Liturgiczne odbyły się z odpowiednią im czcią? Kochajmy Eucharystię tak jak i nasz wielki patron - św. Tarsycjusz, który nie zawahał się oddać życia za Chrystusa obecnego w Najświętszym Sakramencie. Dlatego prośmy właśnie podczas tej Uroczystości, Pana Jezusa o dobrych i gorliwych ministrantów oraz kapłanów, polecając całe nasze Duszpasterstwo.
Michał Makowski
