Umiłowani Diecezjanie,
Adwent, który dzisiejszą niedzielą rozpoczynamy, wprowadza nas w nastrój oczekiwania na zbliżające się święta Bożego Narodzenia. Przygotowuje na przyjście Chrystusa Pana przy końcu czasów, kiedy odbędzie się sąd nad światem. W dzisiejszej liturgii Słowa usłyszeliśmy zachętę: Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie (Mt 24,42).
Jest to wezwanie, abyśmy na nowo uświadomili sobie i z wiarą przyjęli prawdę, że Chrystus, który wszedł w historię ludzkości przez fakt swych ziemskich narodzin, przyjdzie na końcu czasów. Końcem czasów dla każdej i każdego z nas będzie przejście przez bramę śmierci. Adwentowy czas przypomina, abyśmy jak najlepiej przygotowali się na to spotkanie. Stąd zachęta św. Pawła Apostoła: Żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień (Rz 13,13).
Tą pierwszą niedzielą Adwentu rozpoczynamy nowy rok liturgiczny i duszpasterski pod hasłem „Wielka tajemnica wiary”. Kościół przynagla nas, abyśmy podjęli medytację, refleksję i troskę o największy skarb Kościoła, jakim jest Eucharystia. W tym zaproszeniu jest troska Kościoła o rozbudzenie w sobie „zdumienia” eucharystycznego, które ożywi wiarę w realną obecność Chrystusa w Eucharystii i pomoże rozpoznawać Go w sakramencie Jego Ciała i Krwi.
Wielka tajemnica wiary
Słowa: „Wielka tajemnica wiary”, które są hasłem tegorocznego roku duszpasterskiego, słyszymy podczas każdej Mszy św. w chwilę potem, jak chleb i wino stają się Ciałem i Krwią Chrystusa.
Chrystus ustanowił sakrament Eucharystii podczas Ostatniej Wieczerzy spożywanej z uczniami w przeddzień swojej męki i śmierci. Jak przekazuje Ewangelia: Wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie, połamał go i podał im, mówiąc: „To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę”. Tak samo i kielich po wieczerzy, mówiąc „Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana” (Łk 22,19-20). W swej istocie Msza św. nie zmieniła się od tej pierwszej sprawowanej przez Jezusa Chrystusa w Wieczerniku. Tak samo jak wtedy, podczas konsekracji chleb staje się Ciałem Chrystusa, a wino Jego Najświętszą Krwią. Tak samo jak wtedy jest sprawowana ofiara Eucharystii, podczas której w sposób bezkrwawy Jezus ofiaruje się za grzeszników. Od początku życia Kościoła apostołowie i uczniowie, spełniając testament Chrystusa: To czyńcie na Moją pamiątkę, sprawowali Mszę św. Codziennie trwali jednomyślnie w świątyni, a łamiąc chleb po domach, spożywali posiłek w radości i prostocie serca (Dz 2, 46).
Prośmy Ducha Świętego, aby te trzy lata, w czasie których będziemy bardziej zagłębiać się w tę wielką tajemnicę naszej wiary, pomogły wszystkim ochrzczonym zgłębić i ożywić przeżywanie obecności Chrystusa Pana w tajemnicy Najświętszego Sakramentu, doświadczyć radosnego z Nim spotykania. Niech odkrycie wartości i znaczenia Eucharystii w naszym życiu mobilizuje nas do uczestnictwa we Mszy Świętej, przyjmowania Komunii Świętej i adoracji Najświętszego Sakramentu. Niech zgłębianie poszczególnych części Mszy św. pomoże nam bardziej świadomie przeżywać Eucharystię, która winna stawać się źródłem eucharystycznego stylu życia.
Stół Słowa i stół Eucharystii
W czasie każdej Mszy św., a szczególnie w niedzielę, Chrystus zaprasza nas do stołu Słowa Bożego i stołu Eucharystii. Najważniejszym stołem, na którym dokonuje się przemiana chleba w Ciało Chrystusa i wina w Krew Pańską, jest oczywiście ołtarz. Zanim jednak przystąpimy do tego stołu, koncentrujemy swoją uwagę na innym stole – na ambonie, z której odczytywane jest i głoszone Słowo Boże. Chrystus mówi do nas tak, jak mówił do uczniów w drodze do Emaus, kiedy zaczynając od Mojżesza, poprzez wszystkich proroków wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego (por. Łk 24,27). Jego słowa rozpaliły serca uczniów, wyrwały z ciemności smutku, i obudziły pragnienie pozostania z Nim: Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi (Łk 24,29). Także i dzisiaj Słowo Boże głoszone w czasie Mszy Świętych, przepełnione mocą Ducha Świętego, niech rozgrzewa serca słuchających i uzdalnia je do rozpoznania Jezusa w znakach Jego obecności.
Słuchajmy Słowa Bożego z takim nastawieniem, z jakim słuchała go Maryja. Słuchajmy więc z wielką uwagą. W domach rodzinnych bierzmy często Pismo Święte do ręki, żyjmy Słowem Bożym i głośmy je.
Podczas każdej Mszy św. Chrystus zaprasza nas do stołu Eucharystii, na którym ofiarowuje się Bogu Ojcu za cały świat w bezkrwawej ofierze Ciała i Krwi swojej. To, co dokonuje się na ołtarzu, jest uobecnieniem największej i najważniejszej ofiary Chrystusa złożonej na Krzyżu, która dla człowieka jest źródłem życia wiecznego. Najważniejszy moment Mszy św. to przeistoczenie. Wówczas na oczach wiernych, zebranych w kościele, dokonuje się cud przemiany chleba w prawdziwe Ciało i wina w prawdziwą Krew Pana Jezusa. Słowa konsekracji wyrażają tajemnicę Eucharystii: jest ona prawdziwą obecnością Pana Jezusa pod postacią chleba i wina, jest ucztą, na której w Komunii św. przyjmujemy Chrystusa jako pokarm na życie wieczne.
Kapłan, wypowiadając słowa konsekracji: Bierzcie i jedzcie…, Bierzcie i pijcie…, wie, że jego ustami wypowiada je sam Pan Jezus. Wpatrując się ze czcią w święte postacie unoszone ku górze przez kapłana, wzbudźmy w sercu akt wiary i wyraźmy Mu naszą wdzięczność i miłość za ten bezcenny dar Jego obecności. Chrystus, kierowany miłością do nas, został wśród nas. Niech każde spotkanie podczas Eucharystii będzie rozpoznaniem Jezusa jako Zmartwychwstałego Pana. Niech napełnia nas radością i ożywia nadzieję oraz uzdalnia do dzielenia się Dobrą Nowiną i świadectwem o Zmartwychwstałym Chrystusie.
Odkryć wartość Eucharystii
Eucharystia, ta „Wielka tajemnica wiary”, którą sprawujemy, niech będzie dla nas w tym roku duszpasterskim darem do nieustannego odkrywania. Aby ją odkryć, trzeba w niej w pełni uczestniczyć i adorować Chrystusa obecnego w Najświętszym Sakramencie. O tym przypomina trzecie przykazanie Boże: Pamiętaj, abyś dzień święty święcił. Uczyńmy z niedzielnej Eucharystii najważniejsze wydarzenie naszego chrześcijańskiego życia. Udział we Mszy Świętej jest łaską, a także obowiązkiem, powinnością uczennicy i ucznia Chrystusa. Kościół przypomina o obowiązku uczestnictwa we Mszy św. niedzielnej słowami prawa kanonicznego: W niedzielę oraz w inne dni świąteczne nakazane wierni są zobowiązani uczestniczyć we Mszy św. (kan. 1247). A Katechizm Kościoła katolickiego wyjaśnia, że ci, którzy dobrowolnie zaniedbują obowiązek niedzielnej Mszy Świętej, popełniają grzech ciężki (KKK, 2181).
To sam Chrystus zaprasza nas na ucztę i daje siebie za pokarm w Komunii św. Tak jak bez pokarmu ciało ludzkie słabnie lub nawet umiera, tak bez pokarmu Słowa Bożego i Eucharystii życie duchowe człowieka słabnie lub całkiem zanika.
Dlatego zwracam się do wszystkich wiernych z gorącym apelem, aby nie zaniedbywać niedzielnych spotkań na Eucharystii. Każdy, kto zaniedbuje spotkanie z Chrystusem w Eucharystii, zaniedbuje życie eucharystyczne, traci kontakt z Bogiem oraz ze wspólnotą Kościoła. Pragnę zadać Wam pytanie, które postawił św. Jan Paweł II w encyklice Ecclesia de Eucharistia: Jeśli zaniedbamy Eucharystię, jak będziemy mogli zaradzić naszej nędzy? Nie zaniedbujmy jej, to prawdziwa ofiara, to prawdziwa uczta, to źródło naszego życia. Niestety, zaledwie 30 procent osób do tego zobowiązanych bierze udział w niedzielnych Mszach Świętych. Trzeba stwierdzić, że coś niepokojącego dzieje się z naszą wiarą i miłością Boga i bliźniego. To smutne i niepokojące, że wielu wierzących lekceważy niedzielną i świąteczną Eucharystię i szuka tysiąca wymówek, aby w niej nie uczestniczyć.
Z gorącą prośbą zwracam się do rodziców, abyście troszczyli się o wychowanie eucharystyczne swych dzieci. Poprzez rozmowy, wspólne modlitwy, adorację i udział we Mszy św. ze swoimi dziećmi kształtujcie w nich przekonanie, że Chrystus żyje wśród nas. Wasze świadectwo życia wiarą w obecność Chrystusa pod postaciami chleba i wina pomoże dzieciom odkrywać znaczenie Eucharystii.
Św. Jan Paweł II uczył nas, że sprawowanie Eucharystii jest „sercem niedzieli”. Uczyńmy sprawowanie i uczestniczenie w Eucharystii „sercem niedzieli”, podporządkowując wszystkie inne obowiązki temu najważniejszemu. Posilajmy się chlebem eucharystycznym, który jest źródłem prawdziwego życia, gdyż jak mówi Jezus: Kto spożywa Ciało moje i pije Krew moją, ma życie wieczne.
Jedno z najmocniejszych świadectw przywiązania do niedzielnej Eucharystii zostawili męczennicy z Abiteny. W 304 roku zostali aresztowani za udział w niedzielnej Eucharystii. W czasie przesłuchiwania powiedzieli: Sine dominico non possumus (Nie możemy żyć bez niedzieli, bez Mszy Świętej).
Wielu księży w obozach koncentracyjnych i łagrach starało się z narażeniem utraty życia odprawiać Mszę Świętą i udzielać Komunii Świętej. Katolicy w Związku Sowieckim potrafili jechać setki czy tysiące kilometrów do kapłana, żeby wyspowiadać się i być na Mszy Świętej.
Sługa Boży Ks. Kazimierz Hamerszmit opisał Boże Ciało przeżywane w obozie w 1943 roku. Pracowaliśmy na polu przy kompoście. W szopie w wielkiej tajemnicy kapłan odprawiał Mszę św., a my rozrzuceni po polu uczestniczyliśmy w niej dzięki znakom przekazywanym. Kapłan więzień w kartce papieru niósł Komunię św. wszystkim, którzy tam byli, by Chrystusa przyjąć, by się Nim wzmocnić i trwać do końca. On, Więzień miłości, przychodził do nas biednych, głodnych, sponiewieranych więźniów, by nas umacniać. To było przeżycie niezapomniane.
Wszystkich wiernych, także tych, którzy mówią, że nudzą się na Mszy Świętej, pragnę zachęcić: Proście Ducha Świętego, by pomógł Wam wsłuchać się w słowo Boga, który zapewnia: Człowieku, kocham Cię, życie moje oddaję za Ciebie, zaufaj Mi, naucz się Mnie słuchać. Spotykajmy się z Chrystusem żywym i prawdziwym, przyjmijmy Go do swojego serca i idźmy z Nim w codzienne życie. On zawsze nas umocni, pomoże, uchroni od złego. Nieśmy Chrystusa do innych.
Dzielcie się zdumieniem eucharystycznym w gronie rodzinnym w Waszych domach, z sąsiadami, w miejscach pracy, szkołach, urzędach, sklepach. Na owocne przeżywanie Adwentu i całego roku duszpasterskiego, odkrywając na nowo dar Eucharystii jako wielką tajemnicę wiary, z serca błogosławię: w imię Ojca i Syna, i Ducha świętego. Amen.
bp Jerzy Mazur, biskup ełcki
